εύχλους

εὔχλους, -ουν και εὔχλοος, -οον (Α)

1. χλοερός, αυτός που έχει πλούσια βλάστηση

2. (επίθ. τής Δήμητρας) αυτή που παρέχει πλούσια, άφθονη βλάστηση.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -χλους (< -χλοος < χλόη), πρβλ. ά-χλοος, κακό-χλοος].